Απόφραξη του δακρυϊκού πόρου

Πολλά μωρά, κυρίως, τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, εμφανίζουν τσίμπλες στα ματάκια τους. Μάλιστα, σε ποσοστό, περίπου το 6% των νεογνών παρουσιάζει πυκνές και πολλές τσίμπλες

Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Πρόκειται για στένωση ή απόφραξη του δακρυϊκού πόρου, ένα πολύ μικρό σωληνάκι που ξεκινάει από τη μέσα γωνία του ματιού και μεταφέρει τα δάκρυα στη μύτη. Μάλιστα, το πρόβλημα αυτό – με λίγες εξαιρέσεις – ξεπερνιέται χωρίς καμία θεραπεία, με τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου ζωής.

Μπορείτε με μία αποστειρωμένη γάζα, με φυσιολογικό ορό ή χαμομήλι, να καθαρίσετε τα δάκρυα ή τις τσίμπλες αν υπάρχουν.

Κάνετε ένα ελαφρύ μασάζ στο ματάκι του μωρού. Πάντα με προσεκτικές κινήσεις και πολύ καλά πλυμένα χέρια.

Αν δείτε ότι η πυκνότητα είναι μεγάλη και κάθε πρωί το μωρό, όταν ξυπνάει δε μπορεί να ανοίξει το ματάκι του, από τις τσίμπλες, τότε απευθύνεστε στον παιδίατρο καθώς μπορεί να χρειαστεί να πάρετε κάποιοι ειδικό κολλύριο.

Αν το πρόβλημα επιμένει και μετά τη συμπλήρωση των πρώτων εφτά μηνών, τότε και πάλι απευθύνεστε στον παιδίατρο

Πολλές φορές η αποχέτευση των δακρύων δεν είναι εντελώς ανοικτή κατά τη γέννηση. Το φαινόμενο μάλιστα είναι τόσο συχνό, που η απόφραξη τους πρώτες μήνες της ζωής θεωρείται σχεδόν φυσιολογική. Το εμπόδιο είναι συνήθως μια λεπτή μεμβράνη στο τέλος της δακρυϊκής οδού, λίγο πριν από την εκβολή της στη μύτη, αλλά μπορεί να βρίσκεται σε οποιοδήποτε ύψος.

Η απόφραξη έχει ως αποτέλεσμα τα δάκρυα να μην αποχετεύονται και να χύνονται από το μάτι στα μάγουλα του παιδιού προκαλώντας ενόχληση και ερεθισμούς. Η όραση δυσκολεύει από τα δάκρυα που λιμνάζουν στα μάτια, αλλά η φυσιολογική ανάπτυξή της δεν φαίνεται να επηρεάζεται.
Τα δάκρυα, παρότι φαίνονται λεπτόρρευστα, περιέχουν και μια ποσότητα βλέννας. Αν το υδαρές στοιχείο τους εξατμιστεί, η βλέννα παραμένει στις βλεφαρίδες και τα βλέφαρα του παιδιού κολλάνε μεταξύ τους, ιδίως το πρωί. Η στάση αυτή των δακρύων και της βλέννας ευνοεί την ανάπτυξη μικροβίων. Τέτοιες λοιμώξεις εκδηλώνονται με οίδημα και ερυθρότητα των βλεφάρων, αλλά σπάνια είναι σοβαρές.
Η δακρύρροια φαίνεται να χειροτερεύει, αν το παιδί έχει κρυολογήσει. Το οίδημα των ιστών γύρω από τη μύτη, που συνοδεύει το κρυολόγημα, προκαλεί επιπλέον πίεση και απόφραξη της δακρυϊκής αποχέτευσης, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της δακρύρροιας.
Η αντιμετώπιση μιας απόφραξης στη δακρυϊκή αποχέτευση εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Στη βρεφική ηλικία οι αποφράξεις έχουν γενικά μια τάση βελτίωσης.
Μάλαξη του δακρυικού ασκού: Η τεχνική είναι ιδιαίτερα απλή και εφαρμόζεται από τους γονείς στο σπίτι. Αρχικά πιέζουμε απαλά με τον δείκτη του χεριού μας στην περιοχή μεταξύ του ματιού και της ρίζας της μύτης και στη συνέχεια αρχίζουμε απαλές κυκλικές κινήσεις (μασάζ) για αρκετά δευτερόλεπτα. Αυτό επαναλαμβάνεται τουλάχιστον 2 φορές το 24ωρο. Κατά την εκτέλεση του χειρισμού το υλικό που είναι εγκλωβισμένο στον δακρυικό ασκό μπορεί να βγει από τα δακρυικά σημεία, οπότε και πρέπει να το σκουπίσουμε προσεκτικά. Ορισμένες φορές το μασάζ στην περιοχή μπορεί ακόμη και να σπάσει τη μεμβράνη που προκάλεσε την απόφραξη και το πρόβλημα να λυθεί αμέσως.

Τραχηλική αδενίτιδα

Τραχηλική αδενίτιδα

Η τραχηλική αδενίτιδα είναι η πιο συνηθισμένη αδενίτιδα στα παιδιά.

Οι πιο συχνές παθήσεις που προκαλούν τραχηλική αδενίτιδα είναι οι ιώσεις του ανωτέρου αναπνευστικού (αμυγδαλίτιδες, ουλίτιδες, στοματίτιδες, φαρυγγίτιδες, ωτίτιδες) και κατά δεύτερο λόγο οι διάφορες μικροβιακές λοιμώξεις της περιοχής. Το μέγεθος  των αδένων από ιώσεις φθάνει μέχρι τα 2,5 εκατοστά ενώ από μικροβιακές λοιμώξεις είναι συνήθως πάνω από 2,5  εκατοστά.

Σε μερικές καταστάσεις μπορεί η τραχηλική αδενίτιδα να αποτελεί σύμπτωμα άλλης ασθένειας όπως είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση.

 Τις πιο πολλές φορές η διόγκωση των λεμφαδένων συνοδεύει διάφορες ιώσεις και υποχωρούν από μόνοι τους. Οι γονείς ωστόσο θα πρέπει να ενεργοποιηθούν και να αναζητήσουν άμεσα ιατρική συμβουλή εάν ο διογκωμένος λεμφαδένας συνοδεύεται από ένα η περισσότερα από τα πιο κάτω:

-Εάν το βρέφος είναι κάτω των 6 μηνών.

-Εάν το παιδί δεν αισθάνεται καλά, δείχνει άρρωστο

-Εάν ο λεμφαδένας  αυξάνεται γρήγορα σε μέγεθος.

-Εάν ο πυρετός είναι πάνω από 40 βαθμούς .

-Εάν ο λεμφαδένας στον λαιμό προκαλεί στο παιδί δυσκολία στην ομιλία, την αναπνοή ή την κατάποση.

-Εάν η περιοχή του αδένα είναι πολύ κόκκινη,  ή αν υπάρχει εκροή υγρού ή πύου

-Εάν ο αδένας είναι πάνω από 2,5 εκατοστά 

-Εάν ο αδένας προκαλεί στο παιδί ραιβόκρανο (στροφή του κεφαλιού προς την άλλη πλευρά).

-Εάν ο λεμφαδένας είναι μεγάλος, σκληρός και έχει συμφύσεις με τους γύρω ιστούς.

-Εάν υπάρχει γενικευμένη λεμφαδενοπάθεια 

Στις απλές και συνήθεις περιπτώσεις με  ελαφρά διόγκωση των λεμφαδένων ιδίως  σε παιδιά  προσχολικής ηλικίας, δεν απαιτείται καμιά θεραπεία διότι είναι αποτέλεσμα  ιώσεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και η διόγκωση υποχωρεί από μόνη της. Μπορούν να χορηγηθούν παυσίπονα, αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη.

Όταν η διάγνωση είναι μικροβιακή, δίνεται αντιβίωση για 7-10 ημέρες.

Σε σπάνιες περιπτώσεις όταν δημιουργηθεί απόστημα (συνήθως από σταφυλόκοκκο ή στρεπτόκοκκο) μπορεί να χρειαστεί, χειρουργική αφαίρεση ή παροχέτευση.

Τέλος σε περίπτωση που η αδενίτιδα οφείλεται σε κάποια άλλη νόσο ( λοιμώδης μονοπυρήνωση,  φυματίωση,  σύνδρομο PFAPA,  νόσος Kawasaki, λέμφωμα, ανεμοβλογιά, αυτοάνοσα νοσήματα κ.α.) δίνεται η κατάλληλη αγωγή.

Η διόγκωση των αδένων μπορεί να γίνει μέσα σε λίγες μέρες, η επάνοδος όμως στο φυσιολογικό τους μέγεθος μπορεί να πάρει μέχρι και 3-4 εβδομάδες. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το παιδί περνά μια νέα ίωση.