χρόνιος βήχας και Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) παρατηρείται με ολοένα αυξανόμενη συχνότητα στο γενικό πληθυσμό, επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών. Εκδηλώνεται συνήθως στα βρέφη με συχνές αναγωγές γάλακτος (γουλιές) κατά ή μετά το γεύμα. Συνήθως οι γουλιές γίνονται χωρίς προσπάθεια και τα περισσότερα βρέφη είναι χαρούμενα, μερικά όμως μπορεί να επηρεάζονται από τα επεισόδια και να φαίνεται ότι υποφέρουν. Όταν η ΓΟΠ συμβαίνει συχνά, παρατηρείται αναστάτωση στην οικογένεια και έντονη ανησυχία. Μπορεί όμως να εμφανίσει το μωρό και συμπτώματα που υποδηλώνουν επιπλεγμένη ΓΟΠ δηλαδή παλινδρομική νόσο όπως:
• Έντονο κλάμα
• Ρουκετοειδείς εμέτους
• Πόνο ή δυσφορία στη σίτιση
• Τέντωμα του κορμού και έκταση του κεφαλιού
• Ανήσυχο ύπνο
• Απώλεια ή ανεπαρκή πρόσληψη βάρους
• Βήχα, βράσιμο, άπνοια αίσθημα καψίματος (καούρα, καύσος) πίσω από το στέρνο, που οφείλεται στην παρουσία του όξινου γαστρικού περιεχομένου στον κατώτερο οισοφάγο, και με αναγωγές των τροφών, που πολλές φορές ξυπνούν και πανικοβάλουν τον πάσχοντα.

Πολλοί ασθενείς με χρόνιο βήχα πάσχουν από κλινικά ‘αθόρυβη’ ΓΟΠ. Μετά το άσθμα και την παραρρινοκολπίτιδα, η ΓΟΠ θεωρείται η τρίτη πιο συχνή αιτία χρόνιου βήχα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η αντιμετώπιση της ΓΟΠ με φαρμακευτική αγωγή και αλλαγή του τρόπου ζωής, μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του χρόνιου βήχα σε ποσοστό από 70% μέχρι 100% των ασθενών. Μάλιστα, τα αποτελέσματα είναι καλύτερα αν οι ασθενείς λάβουν αγωγή για μεγάλο χρονικό διάστημα  (>90 ημέρες θεραπείας).

Η συσχέτιση μεταξύ άσθματος και  ΓΟΠ έχει αναγνωριστεί εδώ και αρκετά χρόνια. Χαρακτηριστικά, έχει βρεθεί ότι το άσθμα παρατηρείται συχνότερα σε ασθενείς με οισοφαγίτιδα σε σχέση με τα άτομα χωρίς οισοφαγίτιδα. Υπολογίζεται ότι στο 50-80% των ασθενών με άσθμα συνυπάρχει ΓΟΠ, ενώ η καταγραφή 24ωρης pH-μετρίας είναι παθολογική στο 75% των ασθενών με άσθμα

Οι μικροεισροφήσεις γαστρικού υγρού και η επακόλουθη βρογχική υπεραντιδραστικότητα, θεωρούνται τα πιθανά εκλυτικά αίτια της ασθματικής παρόξυνσης. Υπέρ αυτού του μηχανισμού συνηγορεί το γεγονός της  εμφάνισης παρόξυνσης άσθματος μετά από βαρύ γεύμα, και  παραμονή σε ύπτια θέση. Επιπλέον, τα φάρμακα για την αντιμετώπιση του άσθματος, όπως τα εισπνεόμενα και τα κορτικοειδή από του στόματος, παρατείνουν την παλινδρόμηση του γαστρικού υγρού επιδεινώνοντας τα συμπτώματα της ΓΟΠ

Η ΓΟΠ οδηγεί σε ποικίλα συμπτώματα (λόγω του χρόνιου ερεθισμού από το όξινο περιεχόμενο), τα οποία αποτελούν τις εξω-οισοφαγικές εκδηλώσεις της όπως Κακοσμία στοματικής κοιλότητας  ,Αφθώδη έλκη, Αλλοιώσεις δοντιών, Ωταλγία ,Μέση ωτίτιδα, Οπισθορινική έκκριση, Χρόνια παραρρινοκολπίτιδα, Φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, Βλάβες φωνητικών χορδών και Βράγχος φωνής, Χρόνιος βήχας, Άσθμα, Χρόνια βρογχίτιδα,και Πνευμονία από εισρόφηση

Όταν ο συνήθης έλεγχος του κατωτέρου αναπνευστικού συστήματος δεν αναδείξει ένα σαφές αίτιο των κλινικών συμπτωμάτων που αναφέρονται, τότε ο γιατρός δικαιούται να θεωρήσει τη ΓΟΠ ως την πιθανότερη διαταραχή που ‘κρύβεται’ πίσω από αυτά, ιδιαίτερα όταν υποτροπιάζουν ή αποκτούν χρονιότητα. Συνεπώς, αρχικά η προσέγγιση είναι εμπειρική

Συγγενές ραιβόκρανο

Συγγενές ραιβόκρανο.

Εμφανίζεται τους πρώτους μήνες της ζωής (συνήθως μετά τον 1ο μήνα) και παρουσιάζεται ως μονόπλευρη σύσπαση του στερνοκλειδομαστοειδούς μυός (ο μυς που "συνδέει" το στέρνο, την κλείδα και την μαστοειδή απόφυση-πίσω από το αυτί-).

Το συγγενές ραιβόκρανο εξ'ορισμού δεν πονάει και για αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί το μωρό.

Συχνά ψηλαφούμε μία μάζα μέσα στον μυ, η οποία μεγαλώνει μέχρι την 6η εβδομάδα και προοδευτικά εξαφανίζεται μέχρι τον 6ο μήνα.
Το συγγενές ραιβόκρανο μπορεί να είναι τόσο ήπιο που να μην γίνει αντιληπτό πριν από την ηλικία των 1-2 ετών.
Η αιτιολογία δεν είναι γνωστή. Κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι οφείλεται στην θέση του μωρού στην μήτρα ή σε μειωμένη αιμάτωση από τον πλακούντα, άλλοι στην ισχαιμία ή τον τραυματισμό μετά από έναν δύσκολο τοκετό. Δεν υπάρχει όμως μία καθαρή και σίγουρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Την διάγνωση θέτει ο παιδίατρος, συνήθως με την κλινική εξέταση ή σε κάποιες αμφίβολες περιπτώσεις, με την βοήθεια εργαστηριακού ελέγχου (υπέρηχος περιοχής).
Σημαντικό είναι στην καθημερινότητα του μωρού να του δίνουμε κίνητρα για να κινητοποιεί και να γυμνάζει ενεργητικά τον επηρεασμένο μυ. Τοποθετούμε το μωρό ξαπλωμένο στην κοιλίτσα του (πρηνή θέση) με τα παιχνίδια του από την πλευρά που υπάρχει το ραιβόκρανο.

ΚΟΚΚΊΩΜΑ ΟΜΦΑΛΟΎ

Τι είναι το κοκκίωμα ομφαλού και πως θεραπεύεται;   

     

Είναι  για μια μαλακή μάζα, ροζ χρώματος και υγρή στη υφή της , μεγέθους περίπου 0,5 με 1 εκ. που προβάλει μέσα από τον ομφαλό του μωρού. Είναι συχνή, μάλιστα παρουσιάζεται στο 1 προς 20 νεογνά

Η αιτία δημιουργίας της μάζας στον ομφαλό είναι η υγρασία που παραμένει στην περιοχή και ευνοεί την τοπική ανάπτυξη μικροβίων και την μόλυνση .Τις περισσότερες φορές το παρατηρούν οι γονείς, αφού έχει «πέσει» το ομφαλικό κολόβωμα. Συνήθως, σαν «κακάδι» που δημιουργήθηκε  στην θέση του.

Ειναι σημαντικό  να συνεχίσουμε να καθαρίζουμε τακτικά την περιοχή με καθαρό οινόπνευμα και να αφήσουμε να στεγνώνει καλά πριν βάλουμε την πάνα (η οπαία πρέπει να αφήσει την περιοχή ακάλυπτη).

 Σε κάποιες όμως περιπτώσεις η ελλιπής επούλωση, ή και η τοπική ανάπτυξη μικροοργανισμών, ευνοούν τη δημιουργία του κοκκιώματος.

Η θεραπεία
Ο τακτικός καθαρισμός με καθαρό οινόπνευμα, πολλές φορές αρκεί για να υποχωρήσει, ειδικά όταν το προλάβουμε στην αρχή της δημιουργίας του.

Αν η βλάβη δεν υποχωρεί ,πρέπει να εκτιμηθεί από παιδίατρο.

Ο παιδίατρος  θα καυτηριάσει ανώδυνα το κολόβωμα, περίπου μια με δύο φορές σε διάστημα μιας εβδομάδας . Παράλληλα, πρέπει να συνεχίσουμε  την περιποίηση της περιοχής 3-4 φορές την μέρα, με καθαρό οινόπνευμα 

Παγκόσμια Εβδομάδα Ευαισθητοποίησης για την Ορθολογική Χρήση των Αντιβιοτικών

7 αλήθειες που χρειάζεται να γνωρίζω για τη χρήση των αντιβιοτικών
 1. Αρνητική πρωτιά!
 Στη χώρα μας έχουμε το υψηλότερο ποσοστό κατανάλωσης αντιβιοτικών διεθνώς! Αποτέλεσμα αυτής της πρωτιάς είναι να έχουμε και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μικροβίων, στα οποία τα αντιβιοτικά δεν είναι δραστικά, ενώ υπάρχουν επίσημες πληροφορίες ότι δεν θα υπάρξει παραγωγή νέων αντιβιοτικών δραστικών στα ανθεκτικά μικρόβια που φτιάξαμε με την υπερκατανάλωσή τους. 2. Μια νέα απειλή!
Πριν την ανακάλυψη των αντιβιοτικών, πολλές μικροβιακές λοιμώξεις ήταν θανατηφόρες. Σήμερα εμφανίζεται μια καινούργια απειλή. Πολλές λοιμώξεις, οι οποίες θεραπεύονταν στο παρελθόν με αντιβιοτικά, ξαναγίνονται δυστυχώς θανατηφόρες, γιατί τα αντιβιοτικά δεν είναι δραστικά στα μικρόβια που τις προκαλούν.
 3. Όχι αντιβιοτικά για τη θεραπεία των ιογενών λοιμώξεων!
 Αμυγδαλίτιδες, φαρυγγίτιδες, βρογχίτιδες,ιγμορίτιδες, ωτίτιδες και διάρροιες οφείλονται, τις περισσότερες φορές (>85%) σε ιούς και θεραπεύονται από μόνες τους σε τρεις ή περισσότερες ημέρες.
4. Βήχας, πονόλαιμος, συνάχι, ίωση είναι, θα περάσει!
Δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνονται αντιβιοτικά για λοιμώξεις από ιούς. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι με τα αντιβιοτικά θα απαλλαγούμε νωρίτερα από τα συμπτώματα της ίωσης ή ότι θα γίνουμε πιο γρήγορα καλά, γιατί μας το είπαν κάποιοι άλλοι.
 5. Ακολουθούμε με συνέπεια τις οδηγίες του γιατρού μας.
 Τα αντιβιοτικά πρέπει να χορηγούνται μόνο με ιατρική συνταγή. Δεν επιμένουμε στο γιατρό ή στο φαρμακοποιό να μας δώσει αντιβιοτικό. Μόνο ο γιατρός είναι αρμόδιος να καθορίσει το είδος του αντιβιοτικού, τη δόση, τον τρόπο χορήγησης και για πόσο χρόνο θα τα πάρουμε. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ από μόνοι μας αντιβιοτικά που τα είχαμε στο σπίτι μας.
 6. Δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων.
Η άσκοπη κατανάλωση αντιβιοτικών στα παιδιά και στους ενήλικες έχει ως αποτέλεσμα να φτιάχνουμε μικρόβια, στα οποία τα αντιβιοτικά δεν είναι δραστικά. Έτσι αν στο μέλλον χρειαστούμε τα αντιβιοτικά για να σκοτώσουν αληθινά μικρόβια δεν θα είναι πια αποτελεσματικά.
7. Προσοχή!
Ο ασθενής που έλαβε αντιβιοτικά και απέκτησε ανθεκτικά μικρόβια, θα τα διασπείρει στους συγγενείς του και σε άλλους συνανθρώπους του. Αν όμως σταματήσουμε την άσκοπη κατανάλωση αντιβιοτικών,τότε προοδευτικά τα μικρόβια θα ξαναγίνουν ευαίσθητα στα αντιβιοτικά και επομένως χρήσιμα ξανά. Λοιπόν: Ας χρησιμοποιούμε τα αντιβιοτικά μόνο όταν είναι απαραίτητα! Απευθύνσου στον γιατρό σου, μην αγοράζεις αντιβιοτικά χωρίς ιατρική συνταγή!

παιδική και εφηβική παχυσαρκία

Δεκαπλασιασμός της παιδικής και εφηβικής παχυσαρκίας μέσα σε 4 δεκαετίες Ο αριθμός των παχύσαρκων παιδιών και εφήβων (ηλικίας 5 έως 19 ετών) παγκοσμίως έχει δεκαπλασιαστεί τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το Imperial College London και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Αν οι τρέχουσες τάσεις συνεχίσουν, περισσότερα παιδιά και έφηβοι θα είναι παχύσαρκα παρά μέτρια μέχρι το 2022. Ο ΠΟΥ ενθαρρύνει τις χώρες να υλοποιήσουν τις προσπάθειες που απευθύνονται στα περιβάλλοντα που σήμερα αυξάνουν τις πιθανότητες παιδικής παχυσαρκίας. Οι χώρες θα πρέπει να στοχεύσουν ιδιαίτερα στο να μειώσουν την κατανάλωση φθηνών, εξαιρετικά-επεξεργασμένων, πυκνών θερμίδων, φτωχών σε θρεπτικά συστατικά τροφίμων. Θα πρέπει επίσης να μειώσουν το χρόνο που τα παιδιά δαπανούν σε δραστηριότητες με βάση την οθόνη και σε καθιστικές δραστηριότητες αναψυχής με το να προωθούν μεγαλύτερη συμμετοχή σε σωματική δραστηριότητα μέσω δραστήριας αναψυχής και αθλημάτων.”

Γρίπη και εποχική γρίπη

Γ. ΟΜΑΔΕΣ ΑΥΞΗΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ 1. Εργαζόμενοι σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας (ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και λοιποί εργαζόμενοι). 2. Άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω 3. Παιδιά και ενήλικες που παρουσιάζουν έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω επιβαρυντικούς παράγοντες ή χρόνια νοσήματα:  Άσθμα ή άλλες χρόνιες πνευμονοπάθειες  Καρδιακή νόσο με σοβαρές αιμοδυναμικές διαταραχές  Ανοσοκαταστολή (κληρονομική ή επίκτητη εξαιτίας νοσήματος ή θεραπείας).  Μεταμόσχευση οργάνων  Δρεπανοκυτταρική νόσο (και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες)  Σακχαρώδη διαβήτη ή άλλο χρόνιο μεταβολικό νόσημα  Χρόνια νεφροπάθεια 4. Νευρομυϊκά νοσήματα 5. Έγκυες γυναίκες ανεξαρτήτου ηλικίας κύησης. 6. Λεχωίδες 7. Θηλάζουσες 8. Άτομα με Δείκτη Μάζας Σώματος(BMI) μεγαλύτερης των 40 kg/m2 9. Παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια 10. Άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με παιδιά μικρότερα των 6 μηνών 11. Οι κλειστοί πληθυσμοί (προσωπικό και εσωτερικοί σπουδαστές γυμνασίων- λυκείων, στρατιωτικών και αστυνομικών σχολών, ειδικών σχολείων ή σχολών, τρόφιμοι και προσωπικό ιδρυμάτων κ.ά.). Στρατεύσιμοι στα κέντρα κατάταξης και ειδικά όσοι κατατάσσονται κατά τους χειμερινούς μήνες (Οκτώβριο –Μάρτιο). 12. Επαγγελματίες όπως πτηνοτρόφοι, χοιροτρόφοι, κτηνίατροι, εκτροφείς, σφαγείς και γενικά άτομα που έρχονται σε συστηματική επαφή με πουλερικά

Οι συστάσεις εμβολιασμού για την ιλαρά, της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, όπως αποφασίστηκε στις 06/9/2017

Συστήνει τον άμεσο εμβολιασμό με το εμβόλιο ιλαράς-ερυθράς-παρωτίτιδας (εμβόλιο MMR) των παιδιών, των εφήβων και των ενηλίκων που δεν έχουν εμβολιαστεί με τις απαραίτητες δόσεις. Σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών, παιδιά, έφηβοι και ενήλικες που έχουν γεννηθεί μετά το 1970 και δεν έχουν ιστορικό νόσου πρέπει να είναι εμβολισμένοι με 2 δόσεις εμβολίου για την ιλαρά (με τη μορφή μονοδύναμου εμβολίου ιλαράς ή μικτού εμβολίου MMR). Εκτάκτως, λόγω της επιδημικής έξαρσης ιλαράς, συστήνει τη διενέργεια της 1ης δόσης του εμβολίου MMR στην ηλικία των 12 μηνών και τη διενέργεια της 2ης δόσης τρεις (3) μήνες μετά την 1η δόση ή –εφόσον έχει παρέλθει το διάστημα αυτό– το ταχύτερο δυνατόν. Σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου, η 2η δόση μπορεί να γίνει με μεσοδιάστημα τουλάχιστον 4 εβδομάδων από την 1η.

Πρόληψη

Η ορθή ιατρική πρακτική και η σύγχρονη ιατρική σκέψη συνιστά να επικεντρωθούμε στην πρόληψη, αλλά και στο ίδιο το παιδί και τον μηχανισμό άμυνάς του, προτού προχωρήσουμε σε παρεμβάσεις και φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα είναι απαραίτητα και αναντικατάστατα μόνο εκεί που πραγματικά χρειάζονται. Η επιμονή των συμπτωμάτων χρήζει διερεύνησης, αφού προηγηθεί η παρακολούθηση, η παρατήρηση και η συσχέτιση. Καθώς τα περισσότερα ευρήματα είναι αυτοπεριοριζόμενα , είναι καλό να αποφεύγονται τα άσκοπα διαγνωστικά και εργαστηριακά μέτρα. Πολλές καταστάσεις που προβληματίζουν τους νέους γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους, είναι απλά φάσεις της ανάπτυξης του παιδιού, που γίνονται κατανοητές με τη συζήτηση και αλλάζουν με την ωρίμανση του παιδιού. Το πιο συχνό σφάλμα είναι το άγχος των γονιών, που πολλές φορές μεταφέρεται στο παιδί (που σε όλες τις ηλικίες το αντιλαμβάνεται με το τρόπο του).