Η ήβη στα κορίτσια

Η ήβη στα κορίτσια ξεκινά συνήθως μεταξύ 8 και 14 ετών, με μέση ηλικία περίπου τα 11 χρόνια.
Η ήβη στα  κορίτσια  εξελίσσεται  γρηγορότερα  από  ότι  στα αγόρια και ολοκληρώνεται 
περίπου 4 χρόνια από την έναρξη της.
Αλλαγές στο σώμα των κοριτσιών
-Το μέγεθος του στήθους αυξάνεται
-Το σώμα αποκτά ‘‘καμπύλες’’ 
-πρόσληψη βάρους που είναι αναμενόμενη και απαραίτητη
-Αυξάνει το ύψος από 5 έως και 20 εκ. σε ένα χρόνο
-Πριν την έναρξη της περιόδου το κορίτσι μπορεί να παρατηρήσει ένα λευκωπό ή διαφανές 
έκκριμα από τον κόλπο στο εσώρουχο του. 
-Τρίχες αρχίζουν να εμφανίζονται σε πόδια, χέρια και στην περιγεννητική περιοχή.
-Το δέρμα εμφανίζει ακμή, που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα.
-Οι  ιδρωτοποιοί  αδένες  παράγουν  πιο  πολύ ιδρώτα και συχνά το σώμα έχει μια ιδιαίτερη 
οσμή. Απαιτείται καθημερινό ντους.
Έμμηνος ρύση (περίοδος)
Η πρώτη έμμηνος ρύση (περίοδος) συνήθως εμφανίζεται δύο περίπου χρόνια μετά την έναρξη της αύξησης του στήθους.  
Η ηλικία της πρώτης περιόδου μπορεί να διαφέρει αρκετά. Κυμαίνεται από την ηλικία των 9–10 έως την ηλικία των 13–14 ετών. 
Πόνοι περιόδου και άλλες εκδηλώσεις
-Πόνος στην κοιλιά, συνήθως χαμηλά στην περιοχή της λεκάνης.
-Πόνος στην πλάτη, συνήθως στην οσφυϊκή περιοχή, ή στα άκρα (κράμπες).
-Πρήξιμο και ευερεθιστότητα στο στήθος.
-Έντονη επιθυμία για φαγητό.
-Αλλαγή στη διάθεση, π.χ. μελαγχολία, εκνευρισμός κλπ.
-Πονοκέφαλος και αίσθημα κούρασης.
Αν  υπάρχει  πόνος,  τότε  μπορεί  να  βοηθήσουν τα εξής:
-Η κατανάλωση μικρότερων συχνότερων γευμάτων, επειδή μειώνεται το πρήξιμο.
-Η ξεκούραση και η χαλάρωση, ξαπλωμένη ανάσκελα με ανυψωμένα τα πόδια ή στο πλάι με λυ-
γισμένα τα γόνατα.
-Η τοποθέτηση μιας θερμοφόρας στην κοιλιά.
-Το ελαφρύ μασάζ στην κοιλιά.
-Η κατανάλωση ζεστών ροφημάτων.
-Το περπάτημα ή η ελαφριά άσκηση.
-Η χρήση παυσίπονων.
Αν ο πόνος είναι σημαντικός ώστε να αναγκάζει το 
κορίτσι να μένει στο σπίτι ή η αιμορραγία είναι υπερ
βολική ίσως χρειάζεται συζήτηση με γιατρό

Επιθετικότητα στα παιδιά

Τα περισσότερα  παιδιά σε κάποια φάση της ανάπτυξής τους παρουσιάζουν  προβλήματα συμπεριφοράς, όπως η απειθαρχία, οι εκρήξεις θυμού, η επιδίωξη εξασφάλισης της προσοχής των άλλων, οι διαταραχές ύπνου, η άρνηση, η επιθετικότητα, η παρορμητικότατα, τα ψέματα ή τα βρομόλογα  κ.ά.

Όλα αυτά τα προβλήματα συνήθως διαρκούν για σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν εμφανίζονται σε υπερβολικό βαθμό ούτε σε καθημερινή βάση και δε φτάνουν στο σημείο να αποδιοργανώσουν είτε το παιδί είτε την οικογένεια. Συνακόλουθα, αν τύχουν σωστού χειρισμού από τους γονείς, τα προβλήματα  αυτά μειώνονται και τελικά εξαφανίζονται.

Οι τρόποι αντιμετώπισης της επιθετικής συμπεριφοράς των παιδιών μας ποικίλουν από περίπτωση σε περίπτωση. Πιο κάτω παρατίθενται ενδεικτικοί κάποιοι κανόνες γενικής εφαρμογής:

- Παραμένουμε ψύχραιμοι, χωρίς να φοβόμαστε  το θυμό του παιδιού μας.

- Αποφεύγουμε να θυμώσουμε και να δείχνουμε το θυμό μας βάζοντας τις φωνές και λέγοντας τις ακόλουθες φράσεις όπως «Δεν καταλαβαίνεις τίποτα, πάντα έτσι συμπεριφέρεσαι. Είσαι ξεροκέφαλος». Δυστυχώς, μια τέτοια αντιμετώπιση επιφέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.

- Αποφεύγουμε να εξασκούμε σωματική βία. Η βία φέρνει βία. 

- Συνδέουμε τις διάφορες συμπεριφορές με λογικές συνέπειες. Όταν ένα παιδί συμπεριφέρεται επιθετικά, πρέπει να έχει συνέπειες. Παράδειγμα, όταν ένα παιδί μικρής ηλικίας εκδηλώνει επιθετική συμπεριφορά σε παιχνίδι με άλλα παιδιά, το απομακρύνουμε αμέσως και μένει για λίγο εκτός παιχνιδιού. Τα πολύ μικρά παιδιά δεν καταλαβαίνουν τις ερωτήσεις του τύπου «εσένα θα σου άρεσε να σε κλωτσούσαν;». Καταλαβαίνουν όμως πολύ καλά τη συνέπεια, δηλαδή να μείνουν για λίγο εκτός παιχνιδιού.

- Σταματούμε αμέσως μια επιθετική συμπεριφορά. Δεν περιμένουμε  να χτυπήσει τρεις φορές το αδελφάκι του, για να του φωνάξουμε «σταμάτα να χτυπάς την αδελφή σου». Το απομακρύνουμε αμέσως και το αφήνουμε για λίγο να ησυχάσει. Αυτό πρέπει να γίνεται κάθε φορά που παρατηρείται μια επιθετική συμπεριφορά, έστω και αν βρισκόμαστε μαζί με κόσμο που μας κοιτάζει περίεργα.

- Δεν τιμωρούμε το παιδί μας με το ίδιο νόμισμα. Παράδειγμα, όταν το παιδί δαγκώνει ή κλωτσά δεν το δαγκώνουμε και δεν το κλωτσούμε, δήθεν για να καταλάβει πώς νιώθει το “θύμα” της δικής του συμπεριφοράς. Η συνέπεια από την αφαίρεση προνομίων λειτουργεί αποτελεσματικά σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, όπως π.χ. η στέρηση του δικαιώματος να δουν τηλεόραση ή να παίξουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ή να πάνε έξοδο με τους φίλους τους.

- Πρέπει πάντοτε να είμαστε σταθεροί και συνεπείς στις αποφάσεις μας. Παράδειγμα, αν έχουμε υποσχεθεί ότι το Σάββατο θα το πάμε το παιδί μας σινεμά, οφείλουμε να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας. Από την άλλη μεριά, αν το παιδί κάνει κάτι που δεν έπρεπε και για τιμωρία έχουμε κλείσει τη τηλεόραση, πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί στην απόφασή μας.

- Αμφότεροι οι δύο γονείς πρέπει να τηρούν την ίδια αντιμετώπιση απέναντι στο παιδί. Δεν μπορεί ο ένας γονιός να λέει «όχι» και ο άλλος να του κάνει το χατίρι. Το στοιχείο αυτό είναι πολύ σημαντικό, ιδίως στα παιδιά με προβλήματα  συμπεριφοράς.

- Είναι πολύ σημαντικό να αιτιολογούμε,  να εξηγούμε στα παιδιά τις αποφάσεις μας, ιδίως όταν οι αποφάσεις αυτές συναρτώνται με τη συμπεριφορά τους. Το στοιχείο αυτό τα βοηθά να δεχτούν καλύτερα τους λόγους στους οποίους βασίζονται οι αποφάσεις μας αυτές.

- Βάζουμε όρια στα παιδιά μας, πάντα βέβαια σε συνάρτηση με την ηλικία τους.

- Επιτρέπουμε στα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και τα ακούμε με προσοχή. Η έκφραση των συναισθημάτων τους και η αναγνώρισή τους από εμάς διευκολύνει τη διαχείρισή τους. Παράδειγμα, όταν ένα παιδί είναι θυμωμένο και σπάει πράγματα, του βάζουμε όρια, εξηγώντας του γιατί αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή. Παράλληλα, του εξηγούμε ότι δικαιούται να είναι θυμωμένο και του προτείνουμε μια άλλη δραστηριότητα, για να εκτονώσει το θυμό του, όπως για παράδειγμα, να τρέξει στην αυλή.

- Εάν το παιδί μας έχει πολλή ενέργεια, του δίνουμε την ευκαιρία να ξεδίνει με τρέξιμο ή παιχνίδι στην αυλή ή στο πάρκο.

- Ανταμείβουμε πάντοτε την καλή συμπεριφορά του παιδιού μας, περιορίζοντας, σε κάποιο βαθμό, την προσοχή μας στις αρνητικές συμπεριφορές του.

- Αγνοούμε ανώδυνες συμπεριφορές που αποσκοπούν στο να κερδίσουν ή να βελτιώσουν το ενδιαφέρον  μας. Συνήθως, όταν τις αγνοήσουμε, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σταματούν.

- Προσπαθούμε  να είμαστε ευέλικτοι. Για παράδειγμα, δε μεγιστοποιούμε  τη σημασία μιας συμπεριφοράς του παιδιού μας, χωρίς να είναι πραγματικά σημαντική. Ιεραρχούμε τα θέματα στα οποία θέλουμε το παιδί μας να πειθαρχεί, επιλέγοντας αυτά στα οποία δίνουμε προτεραιότητα. Παράδειγμα, δεν επιμένουμε και δε δημιουργούμε ολόκληρο θέμα, απλά γιατί το παιδί μας δεν τρώει το φρούτο του το απόγευμα και θέλει κάτι άλλο. Αν επιμένουμε σε μικρά θέματα, ως αποτέλεσμα θα έχουμε καθημερινές συγκρούσεις, στοιχείο ιδιαίτερα επιβαρυντικό στα παιδιά με προβλήματα  συμπεριφοράς.

- Όταν οι γονείς δεν μπορούν από μόνοι τους να διαχειριστούν την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού, τότε καλό είναι να ζητήσουν βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας. Ειδικά, όταν το παιδί εκδηλώνει επιθετικότητα σε καθημερινή βάση, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η λειτουργικότητά του, αλλά και οι σχέσεις του στην οικογένεια ή στο σχολείο.

- Να θυμάστε ότι η συνεργασία των γονιών με το σχολείο είναι απαραίτητη, έτσι ώστε να μπορέσουν  μαζί να αντιμετωπίσουν την όλη κατάσταση ως ενιαία ομάδα.

Νόσος χεριών, ποδιών και στόματος (Hand, foot, and mouth disease)

Η νόσος χεριών, ποδιών και στόματος είναι συχνή αρρώστια που εμφανίζεται κυρίως στα μικρά παιδιά.  Εξαπλώνεται εύκολα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς λόγω της εύκολης μετάδοσής της από το ένα παιδί στο άλλο

Τα παιδιά αρχικά παρουσιάζουν κακοδιαθεσία, είναι ανήσυχα, δεν τρώνε ικανοποιητικά και μπορεί να έχουν πυρετό.  Στη συνέχεια εμφανίζονται φουσκάλες και κοκκινίλες στο στόμα (στα ούλα, τη γλώσσα, στο εσωτερικό των χειλιών),  στις πατούσες, στα χέρια και μερικές φορές στους γλουτούς και τα γεννητικά όργανα.  Οι βλάβες στο στόμα μπορεί να προκαλούν πόνο στα παιδιά και να δυσκολεύονται να καταπιούν.  Πόνο μπορεί να προκαλέσουν και οι βλάβες στο δέρμα.Τα συμπτώματα βελτιώνονται συνήθως σε 2-3 ημέρες και υποχωρούν τελείως σε 5-7 ημέρες.  Σε λίγες περιπτώσεις τα παιδιά εμφανίζουν επιπεφυκίτιδα (κοκκίνισμα στα μάτια) και πρήζονται οι λεμφαδένες στο λαιμό τους. Μερικά παιδιά μπορεί να μην παρουσιάσουν κανένα σύμπτωμα και η αρρώστια να περάσει απαρατήρητη.

Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της αρρώστιας είναι το καλό πλύσιμό των χεριών με σαπούνι και νερό ειδικά μετά τη χρήση της τουαλέτας. Αυτή η τακτική βοηθά στην πρόληψη όχι μόνο της νόσου χεριών, ποδιών και στόματος αλλά και άλλων ασθενειών. Επίσης θα πρέπει να συμβουλεύουμε τα  παιδιά να μη μοιράζονται προσωπικά αντικείμενα όπως ποτήρια, μαχαιροπήρουνα, πετσέτες και οδοντόβουρτσες με άλλα άτομα. Η επαφή με άρρωστα παιδιά την πρώτη βδομάδα της αρρώστιας καλό θα ήταν να αποφεύγεται.

Δεν απαιτείται κάποια ειδική θεραπεία και τα συμπτώματα περνούν από μόνα τους σε 5-7 μέρες. Δεν χορηγούμε αντιβιοτικά στη νόσο χεριών, ποδιών και στόματος διότι ο ιός δεν σκοτώνεται με την αντιβίωση.

Για τον πόνο που προκαλείται από τις βλάβες στο δέρμα και το στόμα μπορούν να δοθούν παυσίπονα όπως παρακεταμόλη και ιβουπροφαίνη.

Τα παιδιά μπορούν να αρνούνται να φάνε λόγω του πόνου για αυτό βεβαιωθείτε ότι πίνουν αρκετά υγρά για να μην αφυδατωθούν.

Δίνετε στο παιδί σας μαλακές τροφές (κρέμες, σούπες) που είναι πιο εύκολο να τις καταπιούν και αποφεύγετε τις ξινές τροφές (χυμός πορτοκάλι, τροφές που περιέχουν λεμόνι) που μπορεί να προκαλέσουν κάψιμο και να επιδεινώσουν τον πόνο. Τα κρύα ροφήματα μπορεί να βοηθήσουν να μειωθεί ο πόνος.

Ο ύπνος σε βρέφη και παιδιά

Ο ύπνος σε βρέφη και παιδιά:

Ο ύπνος έχει καθοριστικό ρόλο για τη ποιότητα ζωής.

Τα προβλήματα του ύπνου στα παιδιά είναι συχνά και μπορούν να συμβούν σε βρέφη, σε μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά και σε έφηβους.

Τα προβλήματα και οι διαταραχές του ύπνου των παιδιών είναι ποικίλα και μπορούν να έχουν διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας.

Μερικά από τα συχνότερα προβλήματα είναι τα ακόλουθα:

Συχνά ξυπνήματα κατά τη διάρκεια της νύκτας

Ομιλία κατά τη διάρκεια του ύπνου

Δυσκολίες του παιδιού για ν' αποκοιμηθεί

Ξυπνήματα που συνοδεύονται από κλάματα

Έντονο αίσθημα ή ανάγκη για ύπνο κατά τη διάρκεια της ημέρας

Εφιάλτες

Ενούρηση

Τρίξιμο και σφίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια του ύπνου

Πρόωρο ξύπνημα.

Πολλά από τα προβλήματα του ύπνου των παιδιών σχετίζονται με ακανόνιστες συνήθειες ύπνου ή ακόμη λόγω ανησυχίας και φόβου που δημιουργείται από τη σκέψη ότι θα επέλθει το αποκοίμισμα. Προβλήματα του ύπνου που επιμένουν μπορεί και να σχετίζονται με συμπτώματα συναισθηματικών δυσκολιών.

Η "ανησυχία του χωρισμού" είναι ένα από τα γνωστά αναπτυξιακά ορόσημα της παιδικής ηλικίας. Για όλα τα μικρά παιδιά η ώρα κατά την οποία πρέπει να πάνε στο κρεβάτι για να κοιμηθούν είναι μια χρονική στιγμή χωρισμού. Γι' αυτό το λόγο θα κάνουν ότι μπορούν για να αποτρέψουν το χωρισμό την ώρα αυτή.

Οι γονείς μπορούν να κάνουν πολλά για να περιορίσουν τα συχνά προβλήματα ύπνου που μπορούν να παρουσιάσουν τα παιδιά τους. Οι γονείς θα πρέπει να τηρούν μια σταθερή ώρα κατά την οποία τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο κρεβάτι. Επίσης οι συνήθειες που τηρούνται την ώρα εκείνη για τον ύπνο του παιδιού πρέπει να τηρούνται με συνέπεια.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι γονείς βρίσκουν ότι ταΐζοντας ή κουνώντας τα βρέφη, τα βοηθούν στο ν' αποκοιμηθούν. Όμως οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν το παιδί μεγαλώνει. Πρέπει σταδιακά να το ενθαρρύνουν ν' αποκοιμιέται χωρίς να το ταΐζουν ή να το κουνούν. Σε διαφορετική περίπτωση το παιδί μελλοντικά θα δυσκολεύεται ν' αποκοιμιέται μόνο του.

Οι εφιάλτες είναι σχετικά συχνοί στη παιδική ηλικία. Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι τα παιδιά θυμούνται τους εφιάλτες και ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει πολύ αρνητικά την ποιότητα ζωής τους.

Οι εφιάλτες αρχίζουν σε διάφορες ηλικίες και επηρεάζουν περισσότερο τα κορίτσια παρά τα αγόρια. Σε μερικά παιδιά οι εφιάλτες είναι συχνοί, σοβαροί και επηρεάζουν αρνητικά τον ύπνο τους με αποτέλεσμα να μη μπορούν να πάρουν την απαραίτητη αναζωογόνηση και ξεκούραση που πρέπει να προσφέρει  ο ύπνος.

Υπάρχει και μια ομάδα σπάνιων διαταραχών του ύπνου, που ονομάζονται παραϋπνίες, κατά τις οποίες ο οργανισμός δεν ανταποκρίνεται στα συνήθη ερεθίσματα. Τέτοιες διαταραχές είναι η υπνοβασία, η ομιλία κατά τη διάρκεια του ύπνου και οι τρόμοι που νιώθουν τα παιδιά όταν κοιμούνται.

Οι τρόμοι που νιώθουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι διαφορετικοί από τους εφιάλτες. Το παιδί με τρόμο ύπνου μπορεί να ουρλιάζει ανεξέλεγκτα και να φαίνεται ότι είναι ξύπνιο ενώ στη πραγματικότητα βρίσκεται σε μια κατάσταση σύγχυσης και δεν μπορεί να επικοινωνεί με το περιβάλλον του. Οι τρόμοι ύπνου αρχίζουν συνήθως στις ηλικίες μεταξύ 4 και 12 ετών.

Τα παιδιά που υπνοβατούν φαίνονται σαν να είναι ξύπνια ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Γι' αυτό το λόγο όταν μετακινούνται και περπατούν μπορεί να πάθουν κακό. Η υπνοβασία αρχίζει συνήθως στις ηλικίες από 6 έως 12 ετών.

Η υπνοβασία και οι τρόμοι του ύπνου συμβαίνουν συνήθως μέσα σε οικογένειες που έχουν τέτοιο ιστορικό. Επίσης επηρεάζουν συχνότερα τα αγόρια παρά τα κορίτσια.

Οι σοβαρές αυτές διαταραχές του ύπνου των παιδιών μπορούν να συμβούν είτε σαν απομονωμένα επεισόδια είτε περιστασιακά.

Σε μερικούς έφηβους μπορεί να παρατηρηθεί μια αναστροφή του κανονικού ρυθμού ύπνου και εγρήγορσης. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην καθημερινή ζωή. Ο ύπνος επίσης μπορεί να διαταραχθεί από αγχώδεις καταστάσεις και διαταραχές της διάθεσης.

Ευτυχώς τα περισσότερα συνήθη προβλήματα του ύπνου των παιδιών καλυτερεύουν και φεύγουν με το μεγάλωμα και την ωρίμανση των παιδιών. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σοβαρότερες διαταραχές όπως οι εφιάλτες, οι τρόμοι του ύπνου και υπνοβασίες.

Οι γονείς είναι χρήσιμο να συμβουλεύονται τους παιδίατρους τους κάθε φορά που ανησυχούν για τα προβλήματα ύπνου των παιδιών τους

ΤΡΟΦΙΚΗ ΝΕΟΦΟΒΙΑ

 Τροφικη νεοφοβία ειναι η κατάσταση κατά την οποία το παιδί αρνείται να δοκιμάσει νέα τρόφιμα ή φαγητά. Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ προηγουμένως  το παιδί έτρωγε όλα τα φαγητά, και θεωρείτο «εύκολο στο φαγητό» ξαφνικά και πεισματικά σταματά να δοκιμάζει οτιδήποτε νέο φαγητό. Η νεοφοβία θεωρείται μια εξελικτική διαδικασία που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό.

Τα  φαγητά που αποφεύγουν συνήθως τα παιδιά είναι κυρίως τα λαχανικά, οι σαλάτες, τα φρούτα, τα όσπρια, το αυγό, το κρέας και μερικές φορές το ψάρι και το τυρί. 

Συνήθως εμφανίζεται στην ηλικία των 18-24 μηνών, κατά την οποία το παιδί αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται και να έχει προτιμήσεις και απαιτήσεις. Η νεοφοβία  κορυφώνεται  μεταξύ 2-6 χρονών και μετά αρχίζει σταδιακά να μειώνεται.

Το φαινόμενο αυτό  προκαλεί εκνευρισμό και άγχος στους γονείς ιδίως στη μητέρα διότι ανησυχούν ότι τα παιδιά τους δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ενέργεια και θρεπτικά συστατικά σε μια περίοδο της ηλικίας τους που υπάρχει γρήγορη σωματική και πνευματική ανάπτυξη, αλλά και σε μια ηλικία που γίνεται και η  διαμόρφωση των διατροφικών τους συνηθειών. Η μητέρα γίνεται πιεστική και προσπαθεί με κάθε τρόπο να δώσει στο παιδί της  να δοκιμάσει νέα  φαγητά.

Τα παιδιά όμως, όπως είναι αναμενόμενο αρχίζουν να αντιδρούν με διάφορους τρόπους  στη επιμονή της μητέρας.  Κάνουν γκριμάτσες, σπρώχνουν το πιάτο, σφραγίζουν το στόμα, γυρίζουν το κεφάλι στην άλλη πλευρά 

Δυστυχώς η επιμονή της μητέρας φέρνει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα διότι στις ηλικίες αυτές υπάρχει ο φυσιολογικός αρνητισμός των παιδιών 

Αντιμετώπιση της νεοφοβίας

1. Επαναλαμβανόμενη έκθεση του νέου φαγητού στο παιδί. Μελέτες έδειξαν ότι  το παιδί για να συνηθίσει ένα νέο φαγητό πρέπει πρώτα να εξοικειωθεί με την εικόνα και την μυρωδιά του και μετά με τη γεύση του. Η έκθεση πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενη  και μπορεί να χρειαστούν 10-15  εκθέσεις του νέου φαγητού πριν το παιδί σταματήσει να το θεωρεί «νέο» και αποφασίσει να το δοκιμάσει.
2. Σερβίρετε το νέο φαγητό σε μικρές ποσότητες. ΟΙ πιθανότητες  δοκιμής ενός νέου φαγητού αυξάνονται, εάν αυτό σερβίρεται σε μικρές ποσότητες  σαν συνοδευτικό και όχι σαν κύριο πιάτο.
3. Σερβίρετε το νέο φαγητό  με δημιουργικότητα. Χρησιμοποιείστε  έντονα χρώματα και σχέδια και διακοσμείστε  πιάτα με φαντασία 
4. Αποφύγετε να δώσετε στο παιδί για πρώτη φορά τρόφιμα  που θα του προκαλέσουν μια άσχημη εμπειρία,  όπως ένα κόκαλο στο ψάρι , ή  αυτά που  έχουν πικρή ή  ξινή γεύση 
5. Το παράδειγμα των άλλων και η λήψη των γευμάτων από όλη την οικογένεια. Όταν βλέπει τους γονείς και τα αδέλφια του να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και επανειλημμένα να τρώνε κάποιο φαγητό, σε κάποιο στάδιο θα αποφασίσει να δοκιμάσει. 
6. Δώστε στα παιδιά σας ποικιλία φαγητών και τροφίμων από μικρή ηλικία. Έχει διαπιστωθεί ότι εάν τα παιδιά δοκιμάζουν διάφορες γεύσεις από μικρή ηλικία μειώνεται η πιθανότητα ανάπτυξης νεοφοβικής συμπεριφοράς.
7. Βάλτε τα νέα τρόφιμα στην αρχή του γεύματος όταν το παιδί είναι πεινασμένο.
8. Μην το πιέσετε να φάει απευθείας σαλάτα. Αρχίστε με λίγη ντομάτα, ή αγγουράκι ή καρότο μέχρι να συνηθίσει.
9.  Μην δίνετε τρόφιμα που μπορεί να του κόψουν την όρεξη για φαγητό όπως μπισκότα, σοκολάτες ή αναψυκτικά. Προτιμήστε ένα φρούτο, λίγο γιαούρτι ή μια φρυγανιά με λίγο τυρί.
10. Ψωνίστε μαζί με το παιδί σας τα υλικά για ένα γεύμα και αφήστε το να βοηθήσει στη κουζίνα. Μπορεί να πλύνει τα φρούτα ή τα λαχανικά, ακόμα και να στρώσει το τραπέζι. Όταν συμμετέχει στη προετοιμασία του γεύματος πιο εύκολα θα δεχθεί να δοκιμάσει νέες τροφές.
11.  Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Προσπαθήστε να μη δείχνετε ενοχλημένοι ή αγχωμένοι αν το παιδί σας αρνηθεί κάποιο φαγητό. Απομακρύνετε το πιάτο με το «νέο» φαγητό αλλά ξαναβάλτε το  στο τραπέζι τις επόμενες μέρες. Η έντονη πίεση, ο εξαναγκασμός αλλά και η τιμωρία προκαλούν την αντίδραση του παιδιού, επιτείνουν τη φοβία του  και τελικά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

ΟΙ ΨΕΥΔΟΘΗΛΕΣ

Είναι μικρά ελαστικά επιθέματα, απομίμηση της θηλής της γυναίκας,κατασκευασμένες από σιλικόνη. Εφαρμόζουν πάνω στη θηλή της μητέρας. Το μωρό θηλάζει απευθείας από την ψευδοθηλή και από τις μικρές τρύπες που υπάρχουν επάνω της ρέει το γάλα μέσα στο στόμα του .οι ψευδοθηλές θα πρέπει να χρησιμοποιούνται 
-μόνο όταν όλες οι άλλες προσπάθειες και μέθοδοι θηλασμού έχουν αποτύχει
-Όταν οι θηλές πληγώθηκαν και η μητέρα πονάει πολύ και είναι αδύνατος ο φυσικός θηλασμός.
-Όταν οι θηλές είναι επίπεδες ή μπαίνουν προς τα μέσα τόσο που το μωρό αδυνατεί εκ των πραγμάτων να την πιάσει.
-Αν το στήθος “πέτρωσε” από κακή χρήση και το γάλα δεν βγαίνει εύκολα.
-Αν το μωρό είναι πολύ πρόωρο και δεν έχει τη δύναμη να θηλάσει κατευθείαν ή είναι πολύ χαμηλού βάρους.
-Αν το μωρό είναι άρρωστο ή έχει νευρολογικά προβλήματα, ώστε να μην μπορεί να θηλάσει επαρκώς.
-Αν το μωρό αρνείται το στήθος της μητέρας του επειδή έχει συνηθίσει το μπιμπερό, μπορεί η ψευδοθηλή να είναι μια ενδιάμεση λύση.
-Αν η μητέρα έχει πάρα πολύ γάλα και το μωρό πνίγεται, τότε η ψευδοθηλή μπορεί να περιορίσει τη ροή μέχρι να συνηθίσει το μωρό.

Κλαμα νεογνου

Το κλάμα είναι μια παγκόσμια καθολική συμπεριφορά προσαρμογής και η αποτελεσματικότερη μορφή επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Με το κλάμα το μωρό εκφράζει την ανάγκη του για φροντίδα και ανακούφιση. Όλα τα μωρά κλαίνε και μερικά κλαίνε περισσότερο. Οι βασικοί λόγοι για τους οποίους κλαίει ένα μωρό είναι:

● πείνα

● ανάγκη για αγκαλιά

● λερωμένη ή υγρή πάνα

● κούραση ή υπερφόρτωση από πολλά ερεθίσματα

● νύστα

● ζέστη ή κρύο

● δυσφορία

● πόνος

 Από τις πρώτες μέρες ζωής το κλάμα του βρέφους αρχίζει να διαφοροποιείται και η μητέρα μαθαίνει συνήθως να ξεχωρίζει τα διαφορετικά είδη κλάματος μετά από τις πρώτες εβδομάδες. Μπορεί να υπάρχουν ώρες της ημέρας όπου το μωρό τείνει να κλαίει περισσότερο και είναι δύσκολο να ανακουφιστεί. Άμεση ανταπόκριση στο κλάμα, αποτελεσματική ανακούφιση και στενή ανθρώπινη επαφή προάγουν τη συναισθηματική υγεία και την ικανότητα αυτορρύθμισης του παιδιού. Οι γονείς σιγά-σιγά θα αρχίσουν να αναγνωρίζουν με ποιους τρόπους μπορούν να ανακουφίσουν το μωρό τους όταν είναι εκνευρισμένο και κλαίει. Το μωρό που ανακουφίζεται, μαθαίνει πιο γρήγορα πώς να ηρεμεί και μόνο του.

 ●  ηρεμήστε  το μωρό όταν κλαίει παίρνοντάς το αγκαλιά και λικνίζοντάς το ήρεμα, μιλώντας του γλυκά και τρυφερά ή σιγοτραγουδώντας.

 ● να έχετε στενή σωματική επαφή με το μωρό . το μωρό δεν “κακομαθαίνει’’ σε αυτή την ηλικία. Η αγκαλιά δένει το παιδί με την ασφάλεια του παρελθόντος, το ενδομήτριο περιβάλλον, το κάνει σίγουρο και δυνατό.

Μερικά νεογέννητα μπορεί να είναι αρκετά ανήσυχα ή διεγερμένα καθώς η κινητική τους συμπεριφορά τα αναστατώνει. Ένα ελαφρύ τύλιγμα με ένα τριγωνικό πανί ή ένα χαλαρό φάσκιωμα πολλές φορές τα ηρεμεί και τα χαλαρώνει τις πρώτες εβδομάδες της ζωής, καθώς περιορίζει ελαφρά τις αδιάκοπες, άβουλες κινήσεις τους. Φαίνεται πως το χαλαρό φάσκιωμα στην αρχή δίνει ένα χώρο στο νεογέννητο παρόμοιο με αυτόν της μήτρας και διευκολύνει το μωρό μέχρι να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο της ωρίμανσής του.

Ο Ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων

Τί είναι ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων; 
Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) είναι η συχνότερη σεξουαλικώς μεταδιδόμενη ασθένεια. Ο ιός HPV μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας στις γυναίκες, καθώς και σε άλλες μορφές καρκίνου του στόματος και των γεννητικών οργάνων σε άνδρες και γυναίκες. Ο ιός HPV επίσης προκαλεί κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων.

Πώς μεταδίδεται ο HPV; 
Ο HPV μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η επαφή πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, δηλαδή μπορεί να μεταδοθεί και μέσω της δερματικής επαφής.

Η HPV λοίμωξη είναι σοβαρή; 
Ναι. Ο HPV είναι το κύριο αίτιο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Στην Ελλάδα, ο HPV ευθύνεται για περίπου 307 περιστατικά καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και 159 θανάτους το χρόνο. Ο HPV μπορεί επίσης να οδηγήσει σε καρκίνο του κόλπου, του αιδοίου, του πέους, του πρωκτού, του φάρυγγα και του στόματος.

Κινδυνεύει το παιδί μου; 
Εάν και όταν το παιδί σας ξεκινήσει τη σεξουαλική του δραστηριότητα, διατρέχει κίνδυνο να κολλήσει. Τουλάχιστον οι μισοί από τους σεξουαλικά ενεργούς ανθρώπους μολύνονται από τον HPV κάποια στιγμή της ζωής τους.

Πώς μπορώ να προστατέψω το παιδί μου από τον HPV; 
Ο εμβολιασμός είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψετε το παιδί σας από τον ιό HPV. Το εμβόλιο έχει καλύτερη αποτελεσματικότητα εάν χορηγηθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας ενός παιδιού. Παρόλα αυτά, ακόμη και εάν έχει ξεκινήσει η σεξουαλική δραστηριότητα, το άτομο προστατεύεται από το εμβόλιο και πρέπει να εμβολιάζεται. Όλα τα κορίτσια πρέπει να κάνουν 2 ή 3 δόσεις του HPV εμβολίου (ανάλογα με την ηλικία που θα γίνει το εμβόλιο), ξεκινώντας στην ηλικία των 12 ετών. Τα κορίτσια στην εφηβεία και οι νεαρές γυναίκες πρέπει επίσης να ξεκινήσουν ή να ολοκληρώσουν τον εμβολιασμό κατά του HPV.

Είναι ασφαλές το εμβόλιο HPV; 
Ναι. Και τα 2 εμβόλια που κυκλοφορούν έχουν μελετηθεί σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μέχρι σήμερα έχουν διανεμηθεί περισσότερες από 175 εκατομμύρια δόσεις και δεν έχουν καταγραφεί σοβαρά θέματα ασφάλειας. Η ασφάλεια των εμβολίων συνεχίζει να αξιολογείται από τους αρμόδιους φορείς και οι μελέτες αυτές έχουν δείξει ότι τα εμβόλια 
HPV είναι ασφαλή.

Οι κίνδυνοι του εμβολίο HPV; 
Οι πιο συχνές αντιδράσεις στο εμβόλιο είναι ήπιες και περιλαμβάνουν πόνο στο σημείο που έγινε η ένεση (συνήθως στο μπράτσο), πυρετό, ζαλάδα και ναυτία.

Σύμμιση μικρών χειλέων

Ένα από τα πιο συχνά προβλήματα των έξω γεννητικών οργάνων των βρεφών είναι η σύμμιση ή σύμφυση – συνένωση των μικρών χειλέων του αιδοίου (labial agglutination and synechia vulvae) που εμφανίζεται στην παιδική – προεφηβική ηλικία και δίνει την εντύπωση της απόφραξης του προδόμου δηλαδή της εισόδου του κόλπου.

Ποια είναι η συχνότητα εμφάνισης της σύμμυσης;

Είναι συχνή πάθηση και εμφανίζεται στο 1,5 % έως 3 % των βρεφών..Μπορεί και να εμφανισθεί και σε μεγαλύτερα κορίτσια μέχρι και μετά την ηλικία των 6 ετών.

Είναι εντελώς ασυμπτωματική διαταραχή που γίνεται αντιληπτή τυχαία είτε από τους γονείς ή από τον παιδίατρο που θα εξετάσει σε επίπεδο ρουτίνας το μικρό κορίτσι. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει δυσχέρεια στην ούρηση λόγω μερικής απόφραξης της ουρήθρας και υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις ή επαναλαμβανόμενες κολπίτιδες.

Γενικά θεωρείται πάθηση αγνώστου αιτιολογίας.

Φαίνεται όμως ότι παίζουν σημαντικό ρόλο 2 παράγοντες.

1.     Τα χαμηλά επίπεδα των οιστρογόνων στα κορίτσια της προεφηβικής ηλικίας.

2.     Η επαφή της περιοχής του αιδοίου με ερεθιστικούς παράγοντες όπως είναι τα ούρα, τα κόπρανα, το σαπούνι, το αφρόλουτρο, οι κρέμες, τα μωρομάντηλα, και η παρατεταμένη υγρασία δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ινώδους ιστού που οδηγεί στη συγκόλληση των μικρών χειλέων του αιδοίου στη μέση γραμμή μέσω μιας λεπτής ινώδους χωρίς αγγεία μεμβράνης.

         Η διάγνωση γίνεται συνήθως από τον παιδίατρο η τους ίδιους τους γονείς με την προσεκτική επισκόπηση της περιοχής. Επιπρόσθετες εξετάσεις συνήθως δεν απαιτούνται. Θεραπεία απαιτείται μόνο όταν υπάρχουν συμπτώματα είτε τοπικά κνησμού ,ενόχλησης η πόνου , με πιθανή σύνοδο αιδοιοκολπιτιδα , είτε από το ουροποιητικό με συμπτωματική βακτηριουρια η ακόμα και ουρολοίμωξη. πόνο μπορεί να αναφέρουν μέχρι ένα στα τέσσερα κορίτσια με συμπτωματική σύμφυση ,τα οποία αποφεύγουν το βαθύ κάθισμα ,διαμαρτύρονται κατά το περπάτημα η δείχνουν τη δυσφορία τους έμμεσα ,τραβώντας τις πάνες η τα εσώρουχα τουςΤις περισσότερες  φόρες Δεν χρειάζεται  να γίνει προσπάθεια διαχωρισμού των χειλέων του αιδοίου γιατί προκαλείται σοβαρός πόνος και άγχος 

με την καθοδήγηση πάντα του γιατρού και εάν οι συμφύσεις φαίνονται να επηρεάζουν το

 κορίτσι και να του προκαλούν αίσθημα δυσφορίας στην ούρηση τότε μπορούμε να

χορηγήσουμε τοπικές κρέμες  μέχρι να υποχωρήσουν οι συμφύσεις. Συνήθως απαιτείται

θεραπεία από 15 μέρες έως και 3 μήνες..

Μολυσματικό Κηρίο

Μολυσματικό Κηρίο

Είναι η πιο συχνή δερματική λοίμωξη στα παιδιά! 

Ουσιαστικά είναι μια μόλυνση πληγών του δέρματος!

Είναι πιο συχνό  το καλοκαίρι, γιατί ευνοούν οι συνθήκες (ζέστη, δραστηριότητες  σε ύπαιθρο/θάλασσα, πιο συχνά τσιμπήματα από κουνούπια ή άλλα έντομα)

Μεταδίδεται με άμεση επαφή με τις αλλοιώσεις  ή έμμεσα μέσω μολυσμένων αντικειμένων (πχ παιχνίδια, πετσέτες ή άλλα αντικείμενα)

Εμφανίζεται 4-10 ημέρες μετά τη επαφή

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Αντιβίωση, είτε τοπικά είτε με κάποιο σιρόπι

ΠΡΟΛΗΨΗ: 1) Αποφεύγουμε επαφή με τις αλλοιώσεις 2) τακτικό καλό πλύσιμο των χεριών 3) κοντά, καθαρά νύχια 4) όχι χρήση κοινών πετσετών ή άλλων αντικειμένων 5) Αποχή από σχολείο ή παιδικό σταθμό του παιδιού που πάσχει

ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ; 24-48 ώρες μετά από τη κατάλληλη θεραπεία ή όταν δεν βλέπουμε πια κρούστες ή φυσαλίδες

Όταν η κατάλληλη θεραπεία δοθεί άμεσα, τα αποτελέσματα είναι σαφώς καλύτερα!

Οι ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ είναι γενικά σπάνιες και κυρίως οφείλονται σε καθυστέρηση της θεραπείας ή σε προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας!

Κάθε σπυράκι που βγάζουν τα παιδιά δεν είναι σταφυλόκοκκος! Δεν χρειάζεται πανικός! Αν κάτι σας προβληματίζει, καλύτερα να συμβουλευτείτε  παιδίατρό σας για να σας καθοδηγήσει κατάλληλα!

Διατροφή της μητέρας που θηλαζει

Στα πλαίσια της διατροφής, το θηλάζον μωρό απαιτεί πολλά περισσότερα από τη μητέρα απ' ό,τι όταν αυτή ήταν έγκυος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ανάπτυξη του είναι πολύ πιο ουσιώδης. Τους 4 πρώτους μήνες της ζωής του, ένα παιδί συνήθως διπλασιάζει το βάρος που είχε από όταν γεννήθηκε, βάρος που χρειάστηκε 9 μήνες εγκυμοσύνης για να το αποκτήσει. Η παραγωγή γάλακτος που απαιτείται για να υποστηριχθεί αυτή η ανάπτυξη είναι πολύ σημαντική. Κατά τη διάρκεια του θηλασμού, θα χρειαστεί να καταναλωθούν από τη μητέρα επιπλέον θερμίδες

Δεν υπάρχουν τρόφιμα που οι θηλάζουσες μητέρες θα πρέπει να αποφεύγουν από την αρχή. Εάν το μωρό σας είναι ευαίσθητο σε ορισμένα πράγματα , μπορείτε ανά πάσα στιγμή να τα αφαιρέσετε .

Οι γυναίκες που θηλάζουν χρειάζονται 300 με 600 θερμίδες περισσότερες ανά ημέρα. Φυσικά, εδώ υπάρχουν ατομικές διαφορές. Καθοδηγηθείτε από το αίσθημα της πείνας.-Να τρώτε καθημερινά φρέσκα φρούτα και λαχανικά.-Καταναλώνετε ρύζι, ζυμαρικά, δημητριακά και ψωμί κατά προτίμηση ολικής αλέσεως( βιταμίνες, μέταλλα, φυτικές ίνες).-Απολαύστε τρεις μερίδες κρέατος και μια- δύο μερίδες ψάρι την βδομάδα( πρωτεΐνη, σίδηρο, ιώδιο).-καθημερινά γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα.οι ανάγκες σε ασβέστιο είναι αυξημένες.- Προσοχή με τη λήψη λίπους, χρησιμοποιήστε ψηλής ποιότητας, ακόρεστα φυτικά έλαια στην κουζίνα, αποφύγετε κρυμμένα λίπη( τηγανητά και παναρισμένα τρόφιμα, πολλά είδη αλλαντικών, τα ολόπαχα τυριά).-Δύο λίτρα την ημέρα, θα πρέπει να πίνετε σε κάθε περίπτωση. ( φυσικό νερό, τσάι από βότανα και φρούτα, και φυσικοί χυμοί)-Το αλκοόλ αποφεύγεταιΜερικές φορές τα μωρά αντιδρούν σε ορισμένες ουσίες στο μητρικό γάλα με ανησυχία (για παράδειγμα στην καφεΐνη του καφέ σας), φούσκωμα στην κοιλιά ή πόνο, η περιπρωκτικό παράτρημμα ( Σύγκαμμα ). Μπορεί στο παιδί να μην αρέσει να θηλάσει, αν έχετε φάει προηγουμένως σκόρδο ή κρεμμύδια. Ίσως το γάλα σας να έχει διαφορετική γεύση, Για να μάθετε εάν το μωρό σας είναι ευαίσθητο σε τρόφιμα πού καταναλώνετε εσείς, πρέπει να το παρακολουθήσετε

Αρτηριακή Υπέρταση στα παιδιά και τους εφήβους

Το αυξημένο σωματικό βάρος είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που σχετίζεται με αυξημένη πίεση στα παιδιά και φαίνεται να ευθύνεται για περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις εμφάνισης υπέρτασης . Σημειώνεται, ότι η παιδική και εφηβική παχυσαρκία είναι τεράστιο και διογκούμενο πρόβλημα δημόσιας υγείας σε πολλές χώρες και στην Ελλάδα και συνοδεύεται από αύξηση της επίπτωσης της υπέρτασης στα παιδιά. Σε παιδιά και εφήβους με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) πάνω από την 95η εκατοστιαία θέση συνιστάται προοδευτική μείωση του βάρους (1-2 kg/μήνα) μέχρι μείωσης του ΔΜΣ κάτω από την 85η θέση . Σε μικρά παιδιά με ΔΜΣ μεταξύ 85ης και 95ης θέσης συνιστάται μαζί με άλλα μέτρα αλλαγής τρόπου ζωής και τουλάχιστον διατήρηση του βάρους και στους εφήβους προοδευτική μείωση του βάρους με στόχο ΔΜΣ κάτω από την 85η θέση.  επίσης μέτρια προς έντονη αερόβια σωματική άσκηση για 40 λεπτά, 3-5 φορές την εβδομάδα, η οποία μειώνει την αρτηριακή πίεση στα παχύσαρκα παιδιά . Επιπλέον, στα υπέρβαρα παιδιά είναι σκόπιμο να αποφεύγονται καθιστικές δραστηριότητες για πάνω από 2 ώρες την ημέρα.  Τέλος ,ακολουθήστε ένα υγιεινό διατροφικό πρότυπο για τα παιδιά. Ενισχύστε το πρότυπο αυτό από τους πρώτους κιόλας μήνες και χρόνους του παιδιού. Αργότερα, όταν το παιδί αναπτύσσει δικές του προτιμήσεις και ενδεχομένως απομακρύνεται από το πρότυπο αυτό (π.χ. αρνείται να φάει φρούτα ή λαχανικά, είναι σύνηθες να περνούν τέτοιες «φάσεις» τα παιδιά) μην αμελείτε να ξαναδοκιμάζετε περιοδικά την επανεισαγωγή τους στο διαιοτολόγιό του. Στο πλαίσιο αυτού του προτύπου:

• Περιορίστε την κατανάλωση αλατιού σε λιγότερο από 1 κ.γλυκού την ημέρα
• Αυξήστε την πρόσληψη φρούτων και λαχανικών σε πάνω από 2 μερίδες την ημέρα
• Αυξήστε την κατανάλωση γαλακτοκομικών σε πάνω από 2 μερίδες την ημέρα
• Αυξήστε την κατανάλωση προϊόντων ολικής άλεσης
• Περιορίστε την κατανάλωση έτοιμων φαγητών και γλυκών
• Περιορίστε την κατανάλωση ροφημάτων που περιλαμβάνουν ζάχαρη

Φροντίστε το παιδί να διατηρεί υγιές σωματικό βάρος. Συμβουλευτείτε τις καμπύλες για το βάρος και τον Δείκτη μάζας σώματος ανά ηλικία

Αυξήστε τη φυσική δραστηριότητα του παιδιού σε πάνω από 60 λεπτά ημερησίως μέτριας προς υψηλής έντασης άσκηση  ή σε περισσότερα από 12.000-13.000 βήματα ανά ημέρα.

Μειώστε την παρακολούθηση τηλεόρασης και της ενασχόλησης με βιντεοπαιχνίδια σε λιγότερο από 2 ώρες την ημέρα και ενθαρρύνετε λιγότερο καθιστικές δραστηριότητες.

Τα τσιμπούρια (κρότωνες)

Τα τσιμπούρια (κρότωνες) είναι μικρά παρασιτικά αρθρόποδα που τρέφονται με το αίμα των θηλαστικών. Υπάρχουν περισσότερα από 800 διαφορετικά είδη, όμως μόνο δύο είναι γνωστό ότι μεταδίδουν ασθένειες στους ανθρώπους, όπως η Νόσος του Lyme (βορρελίωση)
Τα τσιμπούρια δεν πηδούν ούτε πετούν. Χρησιμοποιώντας τα πολλά τους πόδια (6 οι προνύμφες και 8 τα ενήλικα) «σκαρφαλώνουν» επάνω στον ξενιστή τους, άνθρωπο ή ζώο, και τον τσιμπούν. Ένα ενήλικο τσιμπούρι κυμαίνεται σε μέγεθος από μισό εκατοστό έως 0,65 εκατοστά.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ένα τσίμπημα από τσιμπούρι δεν οδηγεί σε μετάδοση κάποιας ασθένειας
Τα τσιμπούρια συνήθως ζουν σε περιοχές με πυκνή, ψηλή βλάστηση . Όπως είναι λογικό, τα τσιμπήματα από τσιμπούρια είναι συχνότερα τους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού, καθώς η χλωρίδα παρουσιάζει τις περιόδους αυτές μεγαλύτερη ανάπτυξη και ταυτόχρονα οι εξορμήσεις στην εξοχή είναι συχνότερες.
Τη στιγμή που τσιμπά το τσιμπούρι δεν εκδηλώνεται πόνος. Αργότερα, στο σημείο του τσιμπήματος μπορεί να εκδηλωθεί φαγούρα, κοκκίνισμα και αίσθημα καψίματος. Σε άτομα που έχουν ευαισθησία ή αλλεργία στα τσιμπούρια μπορεί επίσης να εκδηλωθεί δερματικό εξάνθημα, δύσπνοια, πρήξιμο ή μούδιασμα
Αν αμέσως μετά το σύμπτωμα εκδηλωθεί πυρετός, δύσπνοια, γενικευμένη αδυναμία, τάση προς έμετο, πρήξιμο τοπικά στο σημείο του τσιμπήματος και/ή στους λεμφαδένες, πονοκέφαλος, πνευματική σύγχυση ή ταχυπαλμία επιβάλλεται η άμεση επίσκεψη στον γιατρό, αν και αυτές οι περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες.
Σε περίπτωση που στο σημείο του τσιμπήματος εμφανιστούν έντονο κοκκίνισμα, πρήξιμο και κόκκινες γραμμές είναι πιθανό το σημείο να έχει μολυνθεί.

Πώς αντιμετωπίζεται το τσίμπημα

Χρειάζεται αρχικά καλός καθαρισμός του σημείου με άφθονο νερό και σαπούνι ή με κάποιο ήπιο απολυμαντικό και μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί αντιβιοτική κρέμα.

Σε περίπτωση λοίμωξης από παθογόνο μικροοργανισμό λόγω του τσιμπήματος, η αντιμετώπιση εξαρτάται από τον τύπο του μικροοργανισμού

Αν το τσιμπούρι παραμένει προσκολλημένο επάνω στο δέρμα, είναι δυνατό να απομακρυνθεί με τσιμπιδάκι ή λαβίδα. Ωστόσο, η αφαίρεσή του στο σπίτι ενέχει κίνδυνο να μην απομακρυνθούν όλα τα μέρη του παρασίτου (π.χ. να μείνει κάποιο από τα πόδια μέσα στο δέρμα). Συνιστάται λοιπόν η επίσκεψη στον γιατρό ώστε το τσιμπούρι να αφαιρεθεί πλήρως και με τον σωστό τρόπο.

Μετά την περιποίηση του τσιμπήματος χρειάζεται παρακολούθηση για μερικές μέρες ώστε να διαπιστωθεί έγκαιρα αν εκδηλώνονται σημάδια αντίδρασης (όπως εξανθήματα ή ενδείξεις λοίμωξης).

ΑΚΜΗ

Κατά την εφηβεία, μια νέα ισορροπία μεταξύ αρσενικών και θηλυκών ορμονών πρέπει να δημιουργηθεί στο σώμα. όλοι οι έφηβοι υποφέρουν από σπυράκια και μαύρα στίγματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η βαρύτητα της ακμής μπορεί να αυξηθεί κατά τη διάρκεια της εφηβείας, φθάνοντας στη μέγιστη έκφραση της μεταξύ του 15ου και του 18ου έτους της ζωής. Στη συνέχεια υποχωρεί σταδιακά μέχρι τα 25 έτη. 

Πιο συχνά  η ακμή εμφανίζεται στο πρόσωπο, ιδίως στην λεγόμενη ζώνη Τ, δηλαδή στο μέτωπο, τη μύτη και το πηγούνι. Παρουσιάζεται επίσης στους ώμους και το άνω μέρος του θώρακα καθώς και την πλάτη, αλλά συνήθως σε μικρότερο βαθμό. Οι περιοχές αυτές χαρακτηρίζονται από μεγάλους σμηγματογόνους αδένες και λέγονται σμηγματορροϊκές περιοχές.

Τι επιδεινώνει την ακμή;

·         - Ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος, η θλίψη, η κατάθλιψη

·         - Η εργασία σε ένα υγρό περιβάλλον

·         - Λίπη ή έλαια: Μερικές φορές, εμφανίζεται ακμή, σε ανθρώπους των οποίων το δέρμα επιβαρύνεται πολύ από  υπερβολική ζέστη ή μόλυνση (λάδια, λιπαντικά, κλπ) (εξωγενώς προκαλούμενη ακμή)

·         - Εμμηνόρροια: Στα κορίτσια, συχνά λίγο πριν από την έμμηνο ρύση, υπάρχει επιδείνωση ·         - Η πίεση, η ο κνησμός στα σπυράκια

·         - Ορισμένα φάρμακα (π.χ. στεροειδή) και  χημικά προϊόντα

·         - Κάπνισμα

Τι μπορώ να κάνω ;

·        -  Πλένετε το πρόσωπό σας δύο φορές την ημέρα με ένα ήπιο, φιλικό προς το δέρμα προϊόν  με pH περίπου 5,5 - 6,5.

·         - Πλένετε το δέρμα σας όταν έχετε ιδρώσει. Αλλά δεν πρέπει να τρίψετε το πρόσωπο.

·         - Προσπαθήστε να μην κρέμονται τα μαλλιά στο πρόσωπό σας.

·         - Μην πιέζετε τα σπυράκια διότι η ακμή γίνεται χειρότερη και παραμένουν εκεί ουλές.

·         - Προστατέψτε το δέρμα σας από το υπερβολικό κρύο, τη ζέστη και το φως του ήλιο

          - Χρησιμοποιήστε κρέμες, αντηλιακά και καλλυντικά με βάση το νερό. Λιπαρές ή ελαιώδης κρέμες και καλλυντικά φράσσουν τους πόρους του δέρματος και επιδεινώνουν την ακμή.

·         -  Δεν υπάρχει καμία επιστημονική βεβαιότητα ότι ορισμένα τρόφιμα προκαλούν  ακμή. Σημειώστε, ωστόσο, ότι αν επιδεινωθούν τα σπυράκια, μια-δυο μέρες μετά την κατανάλωση ορισμένων τροφών, όπως ντομάτες ή σοκολάτα, θα πρέπει να αποφεύγετε αυτά τα τρόφιμα.

·         - Να τρώτε υγιεινά και ποικίλα, πίνετε άφθονο νερό και να ασκήστε τακτικά. Όταν αισθάνεστε άνετα, είναι επίσης το δέρμα σας καλύτερα.

·         - Ένας επαγγελματικός  καθαρισμός του δέρματος μπορεί να επιταχύνει την επούλωση της ακμής.

·         - Ανατρέξτε στο γιατρό για να ξεκινήσει μια φαρμακευτική θεραπεία ,και αποφύγετε τα πειράματα με διάφορα "διορθωτικά μέτρα".

Πότε πρέπει να δείτε ένα γιατρό;

Μια επίσκεψη στο γιατρό θα πρέπει να πραγματοποιηθεί, εάν

·         Η ακμή είναι στα πρώτα της στάδια

·         Η ακμή είναι  για σας ένα πρόβλημα

·         Εμφανίζονται μεγάλα, επώδυνα σπυράκια

·         Πρόκειται για ουλές ακμής

·         Έχετε σκούρο δέρμα, και στα σημεία που είναι τα σπυράκια, εμφανίζονται μαύρες μεγάλες κηλίδες.

Απόφραξη του δακρυϊκού πόρου

Πολλά μωρά, κυρίως, τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, εμφανίζουν τσίμπλες στα ματάκια τους. Μάλιστα, σε ποσοστό, περίπου το 6% των νεογνών παρουσιάζει πυκνές και πολλές τσίμπλες

Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Πρόκειται για στένωση ή απόφραξη του δακρυϊκού πόρου, ένα πολύ μικρό σωληνάκι που ξεκινάει από τη μέσα γωνία του ματιού και μεταφέρει τα δάκρυα στη μύτη. Μάλιστα, το πρόβλημα αυτό – με λίγες εξαιρέσεις – ξεπερνιέται χωρίς καμία θεραπεία, με τη συμπλήρωση του πρώτου χρόνου ζωής.

Μπορείτε με μία αποστειρωμένη γάζα, με φυσιολογικό ορό ή χαμομήλι, να καθαρίσετε τα δάκρυα ή τις τσίμπλες αν υπάρχουν.

Κάνετε ένα ελαφρύ μασάζ στο ματάκι του μωρού. Πάντα με προσεκτικές κινήσεις και πολύ καλά πλυμένα χέρια.

Αν δείτε ότι η πυκνότητα είναι μεγάλη και κάθε πρωί το μωρό, όταν ξυπνάει δε μπορεί να ανοίξει το ματάκι του, από τις τσίμπλες, τότε απευθύνεστε στον παιδίατρο καθώς μπορεί να χρειαστεί να πάρετε κάποιοι ειδικό κολλύριο.

Αν το πρόβλημα επιμένει και μετά τη συμπλήρωση των πρώτων εφτά μηνών, τότε και πάλι απευθύνεστε στον παιδίατρο

Πολλές φορές η αποχέτευση των δακρύων δεν είναι εντελώς ανοικτή κατά τη γέννηση. Το φαινόμενο μάλιστα είναι τόσο συχνό, που η απόφραξη τους πρώτες μήνες της ζωής θεωρείται σχεδόν φυσιολογική. Το εμπόδιο είναι συνήθως μια λεπτή μεμβράνη στο τέλος της δακρυϊκής οδού, λίγο πριν από την εκβολή της στη μύτη, αλλά μπορεί να βρίσκεται σε οποιοδήποτε ύψος.

Η απόφραξη έχει ως αποτέλεσμα τα δάκρυα να μην αποχετεύονται και να χύνονται από το μάτι στα μάγουλα του παιδιού προκαλώντας ενόχληση και ερεθισμούς. Η όραση δυσκολεύει από τα δάκρυα που λιμνάζουν στα μάτια, αλλά η φυσιολογική ανάπτυξή της δεν φαίνεται να επηρεάζεται.
Τα δάκρυα, παρότι φαίνονται λεπτόρρευστα, περιέχουν και μια ποσότητα βλέννας. Αν το υδαρές στοιχείο τους εξατμιστεί, η βλέννα παραμένει στις βλεφαρίδες και τα βλέφαρα του παιδιού κολλάνε μεταξύ τους, ιδίως το πρωί. Η στάση αυτή των δακρύων και της βλέννας ευνοεί την ανάπτυξη μικροβίων. Τέτοιες λοιμώξεις εκδηλώνονται με οίδημα και ερυθρότητα των βλεφάρων, αλλά σπάνια είναι σοβαρές.
Η δακρύρροια φαίνεται να χειροτερεύει, αν το παιδί έχει κρυολογήσει. Το οίδημα των ιστών γύρω από τη μύτη, που συνοδεύει το κρυολόγημα, προκαλεί επιπλέον πίεση και απόφραξη της δακρυϊκής αποχέτευσης, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της δακρύρροιας.
Η αντιμετώπιση μιας απόφραξης στη δακρυϊκή αποχέτευση εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Στη βρεφική ηλικία οι αποφράξεις έχουν γενικά μια τάση βελτίωσης.
Μάλαξη του δακρυικού ασκού: Η τεχνική είναι ιδιαίτερα απλή και εφαρμόζεται από τους γονείς στο σπίτι. Αρχικά πιέζουμε απαλά με τον δείκτη του χεριού μας στην περιοχή μεταξύ του ματιού και της ρίζας της μύτης και στη συνέχεια αρχίζουμε απαλές κυκλικές κινήσεις (μασάζ) για αρκετά δευτερόλεπτα. Αυτό επαναλαμβάνεται τουλάχιστον 2 φορές το 24ωρο. Κατά την εκτέλεση του χειρισμού το υλικό που είναι εγκλωβισμένο στον δακρυικό ασκό μπορεί να βγει από τα δακρυικά σημεία, οπότε και πρέπει να το σκουπίσουμε προσεκτικά. Ορισμένες φορές το μασάζ στην περιοχή μπορεί ακόμη και να σπάσει τη μεμβράνη που προκάλεσε την απόφραξη και το πρόβλημα να λυθεί αμέσως.